கிரகணம் - (பாகம்-5)

பாகம் – 5.

காதல் சுவாம் போன்றது...
காதல் இதயம் போன்றது...
காதல் காற்றைப்போல் வியாபித்திருப்பது...
காதல் அலைகளாய் ஆர்ப்பரிப்பது...
காதல் நட்சத்திரமாய் ஜொலிப்பது...
காதல் மழலையாய் கனிவது...

காதல் உற்ற உலகம் காலம் கடந்து வாழும்...
காதல் அற்ற உலகம் கரைந்தே இறந்து போகும்...

காதலில் எந்தக் காதல் சிறந்தது?!...
மனிதக் காதல் சிறந்ததென்றே சிலாகித்து
நாளும் பிதற்றித்திரிகின்றோம்!...

என்வரையில் சொல்வேன்
மனிதனும், மனிதன் வளர்க்கும்
பிராணிகளும் மட்டுமே
காதலில் தாழ்ச்சி என்பேன்...
மனிதனின் சகவாசமற்ற விலங்குகளே
காதலில் உயற்சி என்பேன்...

காதலி இருக்கும் போது
மற்றொருக் காதலியை தேடித்திரிவதும்...
மனைவி இருக்கும் போதே
கள்ளக் காதலை நாடுவதும்....
மனிதரில் மட்டுமே நடக்கின்ற ஒன்று...
மனிதன் பேணிவளர்க்கும் விலங்குகள் மட்டும்
மனிதனுக்கு இழைத்ததா என்ன?!...
ஆட்டுக்கும் மாட்டுக்கும் நாய்க்கும்
நிலையான ஜோடி எது?...

ஜோடி விட்டு ஜோடி தேடும் படலம்
எந்த காட்டுவிலங்கிடமும் கண்பதறிது...

வோளைக்கொரு துணை என்பது
காட்டு ராஜா சிங்கத்திடம் இல்லை...
நாட்டு ராஜாக்கள் மட்டும்
நாயாய் அலைவதேன்?!...


ஆசைகள் அதிகம் மனிதனுக்கு...
பெண்ணாகட்டும்...
பொண்ணாகட்டும்...
மண்ணாகட்டும்...
அனைத்திடமும் ஆசை அதிகம் மனிதனுக்கு...

அஃரிணை மீது ஆசை...
நியாப்படுத்திக் கொள்ளலாம்...

உயர்திணை பெண்ணிடம் ஆசை வேண்டாம்...
அவள் பொருளல்ல...
உயிர்...
மனிதா பெண்ணிடத்தில் அன்புகொள்...
காதல் கொள்...

நிமிடத்திற்கு நிமிடம்
நிறம்மாற்றும் பஞ்சோந்தித் தனம்
காதலில் வேண்டாம்...

காதல் இயற்கையானது...
காசு பார்த்து...
ஜாதி பார்த்து...
மதம் பார்த்து...
நிறம் பார்த்து...
அழகு பார்த்து...
காதல் வளர்த்து
காதலை கொச்சை செய்யாதே!...

காதலை இயற்கையின் வழியிலேயே காதல் செய்..
காதலும் புனிதமாகும்...
நீயும் புனிதனாவாய்...

கிரகணம் முடிந்துவிட்டது...
பால் நிலா இருள் கிழித்து
மருள்நீங்கி மக்கள் காணக்கிடைக்கின்றாள்
தன் பூரணதரிசனம் தந்து
பூத்துச் சிரிக்கின்றாள்...

காதலி!... நீ மட்டும்
என் கண்களுக்குள் சிக்காமல்
கண்ணாமூச்சி விளையாடுவதின் மர்மம் என்ன?!...

காதலி?!...
வினோதமாகத் தெரிகின்றதோ?...
காதலிக்காத ஒருத்தி
கண்டவுடன் எங்கனம் காதலியாவாள்?...
அவள் காதலிக்கின்றாளா இல்லையா
என்பதல்ல கேள்வி...
நான் காதலிக்கின்றேன்
அதனால் அவளென் காதலி என்பேன்...
ஒருவேளை அவளும் காதலித்தால்
நான் அவளின் காதலன் ஆவேன்...
நாங்கள் காதலர் ஆவோம்.

அவள் காதலிக்கவில்லை என்றாலும்
அவள் என் காதலிதான்...
என் காதல் பயணம் தொடரும்...
என் பயணத்தின் எல்லை அவள்தான்...

நாம் காதல் கொண்டவர்
காதலித்தால் மட்டும் காதலிப்பதல்ல காதல்...
அவர் காதலற்ற போதும் கூட காதலிப்பதுவே காதல்...

காதல் துன்பம் செய்யத்தெறியாதது...
காதல் கொடுமை செய்யாதது...
காதல் கருணை வடிவானது...
காதல் அன்பாய் மலர்வது...

எங்கே என் காதலி...
ஏங்கித் தவிக்கின்றேன்...
உயிரின் உருவாய் அவளை ஏற்றுக்கொண்டேன்
காதலின் கருவை என்னுள் வைத்துவிட்டேன்...
காலம் காலமாய்
ஆலம் விழுதென காதலை வளர்த்திடுவேன்
காதலி அவளை கண்டு விட்டால்.

கரைமுட்டும் மலைவெள்ளம் போல்
மக்கள் கூட்டத்தின் எல்லையெங்கும்
தொட்டுத் தேடுகின்றேன்...
காணக்கிடைப்பாள் என் காதலியென்றெண்ணி...

மனதின் எண்ணெங்கள் பொய்ப்பதில்லை...
நிலையான முயற்சியென்றும் தோற்பதில்லை...

அதோ...
மக்கள் வெள்ளத்தில்
நீந்த முயல்வதென் வெண்ணிலாவா?!…

ஃஃஃ வளரும்....

கிரகணம் - (பாகம்-5)

பாகம் – 5.

காதல் சுவாம் போன்றது...
காதல் இதயம் போன்றது...
காதல் காற்றைப்போல் வியாபித்திருப்பது...
காதல் அலைகளாய் ஆர்ப்பரிப்பது...
காதல் நட்சத்திரமாய் ஜொலிப்பது...
காதல் மழலையாய் கனிவது...

காதல் உற்ற உலகம் காலம் கடந்து வாழும்...
காதல் அற்ற உலகம் கரைந்தே இறந்து போகும்...

காதலில் எந்தக் காதல் சிறந்தது?!...
மனிதக் காதல் சிறந்ததென்றே சிலாகித்து
நாளும் பிதற்றித்திரிகின்றோம்!...

என்வரையில் சொல்வேன்
மனிதனும், மனிதன் வளர்க்கும்
பிராணிகளும் மட்டுமே
காதலில் தாழ்ச்சி என்பேன்...
மனிதனின் சகவாசமற்ற விலங்குகளே
காதலில் உயற்சி என்பேன்...

காதலி இருக்கும் போது
மற்றொருக் காதலியை தேடித்திரிவதும்...
மனைவி இருக்கும் போதே
கள்ளக் காதலை நாடுவதும்....
மனிதரில் மட்டுமே நடக்கின்ற ஒன்று...
மனிதன் பேணிவளர்க்கும் விலங்குகள் மட்டும்
மனிதனுக்கு இழைத்ததா என்ன?!...
ஆட்டுக்கும் மாட்டுக்கும் நாய்க்கும்
நிலையான ஜோடி எது?...

ஜோடி விட்டு ஜோடி தேடும் படலம்
எந்த காட்டுவிலங்கிடமும் கண்பதறிது...

வோளைக்கொரு துணை என்பது
காட்டு ராஜா சிங்கத்திடம் இல்லை...
நாட்டு ராஜாக்கள் மட்டும்
நாயாய் அலைவதேன்?!...


ஆசைகள் அதிகம் மனிதனுக்கு...
பெண்ணாகட்டும்...
பொண்ணாகட்டும்...
மண்ணாகட்டும்...
அனைத்திடமும் ஆசை அதிகம் மனிதனுக்கு...

அஃரிணை மீது ஆசை...
நியாப்படுத்திக் கொள்ளலாம்...

உயர்திணை பெண்ணிடம் ஆசை வேண்டாம்...
அவள் பொருளல்ல...
உயிர்...
மனிதா பெண்ணிடத்தில் அன்புகொள்...
காதல் கொள்...

நிமிடத்திற்கு நிமிடம்
நிறம்மாற்றும் பஞ்சோந்தித் தனம்
காதலில் வேண்டாம்...

காதல் இயற்கையானது...
காசு பார்த்து...
ஜாதி பார்த்து...
மதம் பார்த்து...
நிறம் பார்த்து...
அழகு பார்த்து...
காதல் வளர்த்து
காதலை கொச்சை செய்யாதே!...

காதலை இயற்கையின் வழியிலேயே காதல் செய்..
காதலும் புனிதமாகும்...
நீயும் புனிதனாவாய்...

கிரகணம் முடிந்துவிட்டது...
பால் நிலா இருள் கிழித்து
மருள்நீங்கி மக்கள் காணக்கிடைக்கின்றாள்
தன் பூரணதரிசனம் தந்து
பூத்துச் சிரிக்கின்றாள்...

காதலி!... நீ மட்டும்
என் கண்களுக்குள் சிக்காமல்
கண்ணாமூச்சி விளையாடுவதின் மர்மம் என்ன?!...

காதலி?!...
வினோதமாகத் தெரிகின்றதோ?...
காதலிக்காத ஒருத்தி
கண்டவுடன் எங்கனம் காதலியாவாள்?...
அவள் காதலிக்கின்றாளா இல்லையா
என்பதல்ல கேள்வி...
நான் காதலிக்கின்றேன்
அதனால் அவளென் காதலி என்பேன்...
ஒருவேளை அவளும் காதலித்தால்
நான் அவளின் காதலன் ஆவேன்...
நாங்கள் காதலர் ஆவோம்.

அவள் காதலிக்கவில்லை என்றாலும்
அவள் என் காதலிதான்...
என் காதல் பயணம் தொடரும்...
என் பயணத்தின் எல்லை அவள்தான்...

நாம் காதல் கொண்டவர்
காதலித்தால் மட்டும் காதலிப்பதல்ல காதல்...
அவர் காதலற்ற போதும் கூட காதலிப்பதுவே காதல்...

காதல் துன்பம் செய்யத்தெறியாதது...
காதல் கொடுமை செய்யாதது...
காதல் கருணை வடிவானது...
காதல் அன்பாய் மலர்வது...

எங்கே என் காதலி...
ஏங்கித் தவிக்கின்றேன்...
உயிரின் உருவாய் அவளை ஏற்றுக்கொண்டேன்
காதலின் கருவை என்னுள் வைத்துவிட்டேன்...
காலம் காலமாய்
ஆலம் விழுதென காதலை வளர்த்திடுவேன்
காதலி அவளை கண்டு விட்டால்.

கரைமுட்டும் மலைவெள்ளம் போல்
மக்கள் கூட்டத்தின் எல்லையெங்கும்
தொட்டுத் தேடுகின்றேன்...
காணக்கிடைப்பாள் என் காதலியென்றெண்ணி...

மனதின் எண்ணெங்கள் பொய்ப்பதில்லை...
நிலையான முயற்சியென்றும் தோற்பதில்லை...

அதோ...
மக்கள் வெள்ளத்தில்
நீந்த முயல்வதென் வெண்ணிலாவா?!…

ஃஃஃ வளரும்....

கிரகணம் - (பாகம்-4)

பாகம் – 4.
ஏக்கங்களும்
எதிர்பார்ப்புக்களும் தான்
அடுத்த படிக்கு ஏறவைக்கின்றது
நம்மை...

பசித்ததால் தான்
உணவைத்தேடினோம்...
உணவில் ருசியை நாடினோம்...
பொட்டல் தரைகளை விளைநிலமாக்கினோம்...
நாளைய பசிக்கு இன்றே
சேமிப்பைத்தொடங்கினோம்...
கற்கால மனிதத்திலிருந்து
தற்கால நாகரீகம் வரை
பாதைகள் பல கடந்தோம்...
அனைத்தும்
ஏக்கங்கள் எதிர்பார்ப்புகளின் விளைவே...

மனிதத்திற்கு காதல் மீதும்
ஏக்கங்களும்
எதிர்பார்ப்பும் அதிகம்...
தமிழனின் காதலுக்கோ
இன்னும் அதிகம்...

காதல் வளர்வதிலும்
காதலர்கள் வாழ்வதிலும்
காதலுள்ளவன் தமிழன்...

காதல் வளர்க்க
கடவுளையே காதலிக்க வைத்தவன்...
காதலின் வளர்ச்சிக்கு இயற்கையை
தூதுவிட்டவன்...
இயற்கையையும் காதலிப்பவன்...

தமிழன் எனக்கும்
காதல் அரும்புதலில் வியப்பென்ன?...

கிரகணப்பொழுதில்
மனதைக் கவர்ந்து சென்ற
கன்னியவளை எங்கு காண்பேன்...
என் காதல் நெஞ்சை
எங்கனம் உரைப்பேன்?...

தயக்கம் காதலின்
முதல் எதிரி...
தயக்கத்தால் தளிர்விடாமல்
முளையிலேயே கருகிய காதல் பல...

குஞ்சு முட்டையின் தோடுடைத்து
வெளிப்பட்டால் தான்
விரிந்த வானில் வலம்வரலாம்…

தயக்கக்கூட்டை விட்டு
எண்ணங்கள் வெளிப்பட்டால் தான்
காதல் மொட்டவிழ்ந்து மலரும்
வாழ்க்கை காதல் பூந்தோட்டமாய் மாறும்...

ஏந்திழையவளை
எண்திசையும் காற்றாய்
ஏகி தேடினேன்...

மான்விழியவளின்
எழில் உருமட்டுமன்று...
மலரவளின் தேகம் தொட்ட
தென்றலின் தீண்டல் கூட போதும்
அவளின் பாதம் பட்டு
புண்ணியம் தேடும் இடம் கணிக்க...

நதிதீரத்தில்
மணலென திரண்ட மக்கள் கூட்டத்தில்
வைரம் ஒன்று மறைந்தலும் சாத்தியமோ?!...

வானில் இருள்கிழித்து
மதிதன் மலர்முகம் காட்டிற்று...
என் காதல் மதிமுகம் தான் காணேன்!...

கூடிய மக்கள் வெள்ளத்தில்
மீனாய் நீந்தினேன் அங்குமிங்கும்
ஏங்கே என்னவளின் தூண்டல் விழிகள்?!...

காண்பேனா அவளை?!...
காதல் சிறையில் சிக்குண்டு
அவளின்
கைதியாவேனா விரைவில்?!...

-o0o-

கிரகணம் - (பாகம்-3)

பாகம் -3.

பற்றற்ற மனிதர்
யார் உளர் உலகில்?...
பற்றற்றதாய் கூறும் ஞானியரும்
பற்றியே நிற்பர் இறையடி...

பொருள் மீது...
உயிர்கள் மீது...
நியாயமாகக் கொள்ளும் பற்றை
ஆசை என்போம்...
முறையின்றிக் கொள்ளும் பற்றை
பேராசை என்போம்...

எதிர்பார்ப்பின்றி எல்லா
மனிதர் மீதும் கொள்ளும் பற்றை
மனிதாபிமானம் என்போம்...

சொந்தம் பார்த்து
பந்தம் கொள்ளும் பற்றை
பாசம் என்போம்...

ஆணிடத்து பெண்ணும்
பெண்ணிடத்து ஆணும்
உயிர்வைத்து கொள்ளும் பற்றை
காதல் என்போம்...

பெண்ணிவளிடத்து
நான் வைத்த பற்று
காதலென்று கொள்ளல் தகுமோ?!...

புரிந்துணர்ந்து அறிந்த பின்னே
வருவது மட்டுமல்ல காதல்...
பேசிக்கழித்து சிரித்த பின்னே
வருவது மட்டுமல்ல காதல்...
பார்த்த கணத்திலேயும் வரலாம் காதல்...

காதல் ஒரு நோய்...
காதல் ஒருவித பசி...

நோய்வராத உடலுமில்லை...
பசி உணராத வயிருமில்லை...

மூன்றுமே நேரம் குறித்து
சொல்லிவிட்டு வருவதில்லை...
எந்த கணத்திலும் நிகழலாம்...

பார்த்த சில கணங்களில்
அவள் மீது கொண்ட பற்றும்
காதல் என்றே கொண்டேன்...

காதலுக்கு இரு முகங்கள் உண்டா?!...
உண்மைக் காதலுக்கு
எப்போதுமே ஓரே முகம் தான்
அன்பு முகம்.

அது..
நாம் காதலித்தவர்
நம்மை காதலித்தாலும் வெறுத்தாலும்
பள்ளம் நோக்கி ஓடும் வெள்ளமதாய்
மாறாது நன்மை நினைப்பதே...

மங்கையவள்
என் கண்பார்வையினின்று மறைந்த பின்னும்
எண்ணமதில் நிலைத்தே நின்று வதைத்தாள்
வந்து என்னை பார்பார் என்று...

என் மனப்பறவை
தனக்கான கூடாக
நினைத்ததோ அவளை...
அவள் எத்திசை சென்றிருப்பாளென
ஏங்கிற்று என் மனம்...

கண்களோ எண்திசையும் சுற்றித் தேடியது...
ஏந்திளை எங்கிருப்பாளென்று...

கால்களோ மக்கள் வெள்ளத்தில்
வழி கிடைத்த இடமல்லாம் ஊர்ந்தது...

மீண்டும் காணக்கிடைப்பாளா – என்
காதல் கிளி...

பெயர் கூட கேட்காமல் விட்டுவிட்டேனே?...

மனதிற்குள்ளேயே எழுதி எழுதிப் பார்க்கின்றேன்
அவள் திருப்பெயர் என்னவாய் இருக்குமென்று...
அவள் அழகுக்கு பெயர் தான் கிடைக்கவில்லை...

“நிலா” வாக இருக்குமோ?!...
இல்லை… இல்லை...
அது மாதத்தில் பாதிநாள்
தன் எழில் முகத்தையே இழந்து விடுகின்றது...

“ரோஜா”வாக இருக்குமோ?!...
இல்லை...இல்லை...
அது ஒரு பொழுதுக்குள்ளே
தன் இதழ்களை உதிர்த்து விடுகின்றது...

என்னவாகத்தான் இருக்கும் இவள் பெயர்?...
என்னவாக இருந்தால் தான் என்ன?
பெயரால் அவளுக்கு பெருமையல்ல...
எழில் நிலா அவளால் தான்
அவள் கொண்ட பெயருக்கு பெருமை.

தாயைத் தொலைத்த
குழந்தையதாய் தேடுகின்றேன்...
எங்கே சென்றிருப்பாள்
என் தங்கத் தாரகை...
ஃஃஃ

கிரகணம் - (பாகம்-2)

பாகம்-2.

அருகில் வந்து மெல்ல
முகம் மலர்ந்து நின்றாள்...

காலைக் கதிரொளி கண்டேன்
அவள் நிலா முகத்தில்.
மதியின் தண்மை கண்டேன்
அவள் சூரியக் கண்களில்.
இரவின் வர்ணம் கண்டேன்
அவள் கார் கூந்தலில்.
மூன்றாம்நாள் பிறையை கண்டேன்
அவள் புருவ பீலியில்

பிரம்மன் பலாப்பழத்தின் சுவையில் தித்தித்து
இவளின் இதழாய் வைத்து
சிகப்பு வர்ணம் தீட்டியிருப்பானோ?!...

இவள் வனப்பை இங்கு சொல்ல
வார்த்தைகள் இல்லை...
நல்ல ஆண்மகவுக்கது முறையும் அல்ல...

முல்லையின் நறுமணம் கூட
முத்துப் பெண்ணிவளின் தரிசனம் காணத்தான்
சற்று முன் உலாவந்ததோ...

நிலாப்பெண்ணைத் தொடர்வர்
நட்டத்திரத் தோழிகள் எப்போதும்.
இவளின் தோழியர் எங்கே?!...
இவள் ஒற்றைச் சூரியனோ!...

கைகளிரண்டும் தட்டி
என் கருத்திற்கு ஊக்கம் தந்த நங்கை
அமுதவாய் மலர்ந்து
தேன் தமிழில்
ஒருவார்த்தை பாராட்டிட மாட்டாளா?...
பரிதவிப்பில்,
வானில் நின்று பூமியில் இறைநோக்கும்
பறவையின் இறகுகளாய் படபடத்தது
அடியேன் நெஞ்சம்...
அவளின் இதழ் பார்த்து...

முகில்கள் எப்போதும்
மழையாய் பூமியைச் சேர்வதில்லை...
அலைகள் எப்போதும்
நுரையோடு கரையைத் தொடுவதில்லை...
பூக்கும் பூக்கள் எல்லாம்
கனியாகும் வரை நிலைப்பதில்லை...
மனிதனின் ஆசைகளும் எல்லா
நேரங்களிலும் முழுதாய் நிறைவேறுவதில்லை...

என் எண்ணப்படி அவளும் என்னிடம்
ஒருவார்த்தை கூட பேசவில்லை...

நகரத்தின் வாசனை படாத கிராமம் இது...
கிராமத்தின் நாணமும்...
அறிமுகமில்லா ஆணிடம் என்ன அகவல் என்று
கிராமத்தின் நாகரீகத்தாலும்...
பேசாமல் இருந்திருப்பாளோ?!...

என் எண்ணம் மட்டும்
மலரைச் சுற்றும் பட்டாம் பூச்சியாய்
அவளையே சுற்றிப்பறந்தது...

அவளின் நினைவுகளோ...
என் மன ஏட்டில், அனுமதியின்றியே
தனக்காய் பல பக்கங்களை
பத்திரம் செய்து கொண்டது...

என் விழியும் எண்ணங்களும்
அவளைச் சுற்றியே பறக்க...
அவளின் விழிகளின் பார்வை
வேரெங்கோ பறந்தது...
இறைதேடிவந்த பறவை கூடுதேடி பறப்பது போல...

நியுட்டனின் மூன்றாம் விதி
இங்கும் விளையாடியது...
மின்னலாய் வந்தாள்
புயலாய் மனதைச் சுருட்டினாள்..
மீண்டும் மின்னலாய் திரும்புகின்றாள்...
என் மனதை மட்டும் கலைத்துவிட்டு...

கொள்ளையடித்துச் செல்வது குற்றமாம்...
இந்தியத் தண்டனைச் சட்டம் சொல்கின்றது...
என் மனதை கொள்ளையிட்டுச் செல்கின்றாள்
யார் இவளைத் தண்டிப்பது?!…

ஃஃஃ. (வளரும்...)

கிரகணம் - (பாகம்-1)

(இது தொடர் கதை போல கவிதையில் ஒரு சிறு முயற்சி.)


பாகம்-1

கதிரவன் கண்மூடி நித்திரையில் மூழ்கி
கணநேரம் கழித்திருக்க...
வையகம்
தன்மேல் கருப்பு போர்வை
போர்த்திக்கொண்டது...

வானம்
சாபம் பெற்ற இந்திரனாய்
சாமந்திப் பூ தோட்டமதாய்
தேகமெங்கும் நட்சத்திரக் கண்திறந்து
மின்மினிப் பூச்சியாய் மினிங்கியது...

தவழ்ந்து வந்த தென்றலின் தாலாட்டில்
நறுமணம் கலந்தது
மெல்ல மொட்டவிழந்த முல்லை...

பகலெல்லாம்
சூரிய ஆண்தனை காண
நாணம் பூண்டு மறைந்திருந்த
நிலவுப் பெண்ணாள்
மெல்ல முகமலர்ந்தாள் விண் தாமரையாய்...

தோகையவள் எழில் கூட்ட
தோழியராய் தேகம் தொட்டே
தொடர்ந்திட்டாள் மேகப்பெண்ணாள்.

விண்ணகத்து பெண்ணிவளின்
அழகெல்லாம் நாணிநிற்க
மண்ணகத்தில் பெண்ணொருத்தி பிறந்திப்பாளா?
பிறந்திருந்தால் நம் கண்ணுக்கு காணக்கிடைப்பாளா?
வாலிப நெஞ்சத்தின் தாக்கத்தால்
மூளையின் ஒருசெல்லில் எழுந்த வினாகூட
இனிமை தந்தது...

ஆற்று மணல் மேட்டில்
கூடிட்ட கூட்டத்தில் ஐக்கியமானேன்...
இன்று சந்திரகிரகணமாம்...
பார்க்கும் ஆசை
எனக்கும் இருந்தது
சந்திரகிரகணத்தை அல்ல...
கூடும் சந்திரவதனங்களை!...
இளமையின் ஈர்ப்பல்லவா?...
நான் மட்டும் விதிவிலக்கா!...

நல் பவுர்ணமி நாளில்
சந்திரனில் படும் சூரியனின் ஒளிதனை
பூமியது சிறிது நேரம் மறைத்திட
நிலவும் ஒளியின்றி மறைந்திடும் நிகழ்வு
சந்திரகிரகணம்...
இது நான் பள்ளியதில் படித்திட்ட பாடம்.

இங்கோ..ஆற்று மணல் மேட்டில்
மேவிநின்ற கூட்டத்தார் உரைத்திட்டார்
நிலாதனை இராகு வந்து விழிங்கிட
சந்திரகிரகணம் நிகழுமென்று.

மறுத்து நான்
பள்ளிப்பாடமதில் கற்றதை உரைத்திடவே
கைகொட்டி சிரிக்கின்றார்...
ஏழனமாய் எனை பார்க்கின்றார்...
தன்கருத்து உண்மையென்று புகல
முன்னவனை துணைக்களைக்கின்றார்...
பலமாக புத்தியின்றி புலம்புகின்றார்...

மாந்தர்காள்!
மந்தைவெளி மாடல்ல..
செம்மரி ஆடுமல்ல நாம்...
முன்னவர் சாய்ந்த வழி சாய்வதற்கு...
தெய்வப்புலவன் வள்ளுவனே செப்பிவிட்டான்
எவர் கூற்றென்றாலும் ஆய்ந்தறிவதே அறிவென்று...
ஆதலின் உண்மை உணருங்கள் என்று
அவர் பார்த்து உரைத்திட்டேன்...
ஆயினும் பெரியவர் ஒருவர்
எனை பார்த்து முறைத்திட்டார்.

அனைவரும் திரும்பிட்டார்
இருகை சேரும் ஓசைகேட்டு...
யாரந்த மிருதங்க ஓசைக்குச் சொந்தக்காரர்
நானும் காண ஏங்கிட்டேன்...

ஓசைகேட்ட திசையிலிருந்து
தென்றல் மல்லி வாசம் சுமந்து வந்தது
உணர்ந்து கொண்டேன்,
யாரந்த மிருதங்க ஓசைக்குச் சொந்தக்காரி...
யானை வரும் முன்னே
மணிவோசை வரும் பின்னே என்பதுபோல்
மங்கையவள் வரும்முன்னே
மல்லி மணம் கமழ்ந்ததுவோ?...

சந்திரகிரகணத்தால் எங்கும் இருள் சூழ...
எம்முன் ஒளிபரவிற்று.
சற்றுமுன் வானில் பார்த்த மதி
எம்முன் பெண்ணுருவாய்...
அட, எப்படிச்சாத்தியம் இது?...
இவள் மண்ணில் தோன்றிய நிலா...
விண்ணிலாவை விஞ்சிய பெண்ணிலா...
இவள் வரவு கண்டே
வான் நிலா மறைந்ததோ?...

என் கருத்திற்கு ஒத்து
கையொலி செய்த நங்கை இவளா?...
நிலைகொள்ளவில்லை மனம்.

காணக்கிடைப்பாளா என்று
எண்ணிய சற்று நேரத்தில்
என் முன்னே நிலவை விஞ்சிய இவள்...
இயற்கையின் அற்புதங்களில் இவளும் ஒன்றோ?!...

ஃஃஃ(வளரும்...)